Bromo, Ijen en Bali

Reisverhaal #4 vanuit Lovina Beach, Bali, 22 augustus 2013

Yes, al bijna een week geleden dat we de laatste blog schreven, dus hoogst tijd voor een nieuwe. We waren gebleven bij Yogjakarta op het eiland Java. We hebben hier in totaal 3 dagen doorgebracht, en leuke mensen ontmoet en mooie dingen gezien (o.a. de tempels zoals in het vorige verhaal beschreven).

Vanuit Yogjakarta zijn we met de taxibus richting Mount Bromo gegaan. Dit was onze langste reis, want we hebben welgeteld 14 uur in de bus gezeten. We kwamen rond middernacht aan op de voet van Bromo, waar ons hotel stond en we moesten de volgende ochtend om 3.45 uur alweer klaar staan om de zonsopgang te kunnen zien. En zo hebben we 3 uurtjes geslapen en helemaal fit (ahum) de Jeep in om naar de berg te rijden. En het was koud zeg! We hebben de hele vakantie zo'n 30 graden gehad, maar nu was het ineens richting het vriespunt. Brrrr. Gelukkig kregen we 'mooie' houthakkersachtige warme jassen aangeboden. We zijn eerst naar een platform gereden, om vanuit daar de zon achter Mount Bromo te zien opkomen. Helaas waren we niet de enige met dat idee, en moesten we het platform delen met zo'n 200 andere toeristen. Ach ja, gelukkig ben ik 2 meter en kon ik alles mooi overzien en vastleggen met de camera. Uiteraard zijn de foto's allemaal te zien onder het tabblad foto's op deze site. Als je alle andere toeristen even wegdenkt, was het zeker een mooie ervaring. De bergen en de landschappen werden langzaam zichtbaaren kleurden mooi op in het verse zonlicht. Het leek wel een maanlandschap met al die kraters.

Daarna zijn we met de Jeep naar Mount Bromo gereden, wat ook al een hele ervaring was. Bromo is een vulkaan, die samen met twee andere vulkanen in een zandzee van 8 bij 10 km ligt. De Jeep bracht ons behoorlijk ver naar boven, we hoefde maar een uurtje te klimmen naar de top. Het leek wel de woestijn daar. Je moet je voorstellen, zand zo ver je kan kijken, allerlei bergen, vulkanen en kraters om je heen en mensen met paarden die je een lift aanbieden. Toen we eenmaal boven waren hadden we een mooi uitzicht en konden we de krater in kijken. Deze was gigantisch diep, dus het enige wat we zagen was een groot zwart gat waar rook uit kwam. Mensen gooide er bloemen en muntjes in voor geluk. Iemand vertelde me dat er ook weleens levende dieren in werden gegooid als offer. Ik weet niet of dat waar is, maar je weet het natuurlijk maar nooit met al die geloven die hier zijn. Ik hoop het in ieder geval niet. Ik zag dat je nog verder naar boven kon, dus ik ben nog even helemaal naar boven geklommen om echt op het puntje van Mount Bromo te staan. Eigenlijk kon dat niet meer qua tijd, want iedereen was al terug bij de Jeep, maar ik dacht "tja, nu we er toch zijn". Maar heb de tijd redelijk kunnen inhalen, want ben de terugweg op een paard gesprongen en als een wilde cowboy de berg afgedaald! Yeehaa! ;)

Eenmaal terug bij de Jeep, was het tijd om onze bagage te halen en met de bus naar onze volgende bestemming te gaan: Ijen. Het Ijen plateau is een grote vulkaan met drie bergtoppen, waarvan de bergtop en krater Ijen het spectaculairst is. We kwamen 's avonds aan in ons hotel, waar we gelijk maar wat hebben gegeten en daarna naar bed zijn gegaan. Want ook deze keer moesten we weer om 3 uur in de morgen opstaan.

Het was uiteraard nog donker, en koud trouwens, en we gingen met de bus richting de bergtop Ijen. Het was een behoorlijke jungle daar, redelijk dichtbegroeid. Maar er liep wel een prima asfaltweg. Maar na een tijdje konden we echt niet meer verder. De weg hield op en we moesten te voet. En dit was een behoorlijk klim. Tijdens onze klim zijn we meerdere keren ingehaald door locals met een stok met een paar manden eraan. Met één van die mensen heb ik een praatje gemaakt, en het bleek dat ze elke dag twee keer de berg op- en aflopen om in de krater een of ander geel spul te halen, genaamd zwavel. Dit spul wordt gebruikt in bijvoorbeeld lippenstift, maar het wordt ook gebruikt om bommen mee te maken. Juist. Er zijn zo'n 300 man werkzaam op Ijen, en allen zijn ze bezig om het zwavel los te krijgen van de krater en naar beneden te brengen om te verkopen. En iedereen neemt telkens tussen de 50 en 100  kg zwavel in hun manden mee naar beneden. Best een knappe prestatie! Onderweg naar boven hadden we ook nog prachtig uitzicht op andere bergen. We liepen boven de wolken en je zag ook dat de wolken als een soort ring om de bergen zaten. Echt prachtig om te zien.

Goed, na bijna 2 uur omhoog ploeteren kwamen we aan bij de krater. Deze was behoorlijk groot en je kon het kratermeer zien en wat geelachtige rotsen waar een hoop rook vandaan kwam. We waren trouwens met onze onlangs ontmoette reisgenoten Emma en Charlotte (Nederlands) en Jasmin (Duits). Emma, Charlotte en ik besloten om de krater naar beneden te klimmen. Wij wilden namelijk weleens zien wat daar beneden allemaal gebeurde. Het was een steile klim naar beneden en springend over rotsen deden we er toch bijna een uur over om aan te komen bij het kratermeer en al die gele rotsen. Ik heb even mijn vingers in het kratermeer gestoken, maar het water was behoorlijk heet en blijkbaar ook giftig (oeps). Door de vele zwavelrook was het lastig ademen, er werd ons ook geadviseerd om iets van een mondkapje of sjaal voor onze mond te doen. We zagen allerlei locals druk bezig met zwavel afhakken en transportklaar te maken. Geloof me, je werkt daar niet in een lekkere werkomgeving. Maar het was wel ontzettend indrukwekkend om te zien. Ten eerste het kratermeer met de rotsen eromheen, hoe vaak zie je dat? En knalgele zwavelbergen, heel apart. En dan ook nog de lokale bevolking die overal in de bergen zit om het zwavel van A naar B te brengen. We mochten zelfs van de lokale bevolking ons eigen stukje zwavel afhakken en houden. Hoppa, een souvenir erbij! ;) Wanneer iemand hun zwavel heeft afgeleverd onderaan de berg wordt het gewogen en krijgen ze uitbetaald. De local die de hele tijd met ons meeliep en alles ook aan ons liet zien, had 70 kg zwavel bij zich om naar beneden te sjouwen. Hiervoor kreeg hij 50.000 roepia, dat is zo'n €3,50.

Na alle mooie uitzichten in ons opgenomen te hebben, gingen we terug de berg af naar ons vervoer. Onze volgende stop was namelijk de veerboot richting het eiland Bali. Onderweg zijn we nog even in een willekeurig wegrestaurant gestopt om te lunchen. En dan komen we stomtoevallig mensen tegen die we op het eiland Sumatra hebben ontmoet. Eigenlijk best wel grappig hoe klein de wereld is. Dat we gewoon vrienden uit Deventer tegenkwamen in Singapore, in Yogjakarta kwamen we steeds dezelfde eerder ontmoette mensen tegen en gedurende de reis veel bekende gezichten die we op eerdere plaatsen hebben gezien. Ik ben vandaag nog aangesproken door mensen uit Polen die zeggen dat ze mij overal hebben gezien gedurende de afgelopen 2 weken van hun reis. Apart toch?!

We zijn weer verder gegaan richting de veerboot om naar Bali te gaan. Eenmaal op de veerboot aangekomen stond de muziek best wel hard en was de kans aanwezig om je zangkunsten te laten zien middels de karaoke-installatie. Aangezien dit hele foute Indonesische muziek was, sloegen we maar even over. Toen we op Bali aankwamen hebben we de bus gepakt naar Lovina Beach. Dit ligt in het noorden van Bali. Hier willen we een paar dagen doorbrengen om onder andere dolfijnen te spotten en natuurlijk lekker te chillen aan het strand....